ดร.สลัมป์
ถ้ามีการมอบรางวัลแอ็บอวอร์ดคงตกยกให้แก่การ์ตูนเรื่องนี้ด้วยคะแนนที่นำลิ่วแบบไม่เห็นฝุ่นเลยทีเดียว
ซึ่งบรรดาคอการ์ตูนคงรู้ถึงกิตติศัพท์ของการ์ตูนเรื่องนี้ดี ดร.สลัมป์ ไงจ้ะ โอยโหยโหย๋…
ดร.สลัมป์และหนูน้อยอาราเล่ เป็นการ์ตูนที่ขึ้นชื่อว่า บ้า บ๊องส์ ประสาทและเพี้ยนแบบสุด ๆ ผลงานสุดฮาของอากิระ โทริยามะ ผู้เขียนคนเดียวกันกับเรื่องดราก้อนบอลที่ดังไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าใคร
การ์ตูนเรื่องดร.สลัมป์ สร้างชื่อให้อากิระ โทริยามะในปี 1980 และทำเป็นการ์ตูนอนิเมชั่นในปี 1985
ดร.สลัมป์ถูกตีพิมพ์ครั้งแรกที่ประเทศญี่ปุ่น ในหนังสือการ์ตูนรายสัปดาห์โชเนนจัมป์ เนื้อหาจะสั้น ๆ จบในตอน ด้วยความน่ารักร่าเริงสดใสของตัวการ์ตูนทำให้ได้รับความนิยมอย่างสูงจนมีการรวมเล่มและแปลเป็นภาษาต่าง ๆ มากมายกว่าครึ่งโลก และฮิตติดใจชาวไทยจนมีการถ่ายทอดทางทีวีหลายครั้ง อากิระ โทริยามะใช้เวลาในการเขียนการ์ตูนเรื่องนี้กว่า 5 ปี ตั้งแต่เขาอายุ 24 – 29 ปี
เรื่องราวบ้า ๆ บวม ๆ ทั้งหมดทั้งมวลนี้เริ่มต้นที่หมู่บ้านเพนกวินซึ่งไม่ระบุพิกัดที่ชัดเจนบนโลก เมื่อด๊อกเตอร์หนุ่มจอมเพี้ยนวัย 28 ปี ที่มักจะเกิดความผิดพลาดกับสิ่งประดิษฐ์ของเขาอยู่เสมอชื่อว่า เซมเบ้ โนริมากิ ผู้มีความสามารถเก็กหล่อได้ 3 นาที วางแผนที่จะสร้างหุ่นยนต์ที่ยอดเยี่ยมที่สุด จึงได้สร้างส่วนหัวก่อน แล้วเอาไปแขวนไว้หน้าทีวีและตั้งชื่อว่า อาราเล่
อาราเล่ดูทีวีทั้งวันทั้งคืนจนสายตาสั้นและเลียนแบบพฤติกรรมจากทีวีโดยเฉพาะการเล่นมวยปล้ำ เซมเบ้โกหกชาวบ้านเพนกวินว่าอาราเล่เป็นน้องสาวอายุ 13 ขวบ อาราเล่มีพละกำลังมหาศาลวิ่งได้เท่ากับความเร็วเสียงและชอบเล่นอุนจิหรืออึ แต่อึที่หมู่บ้านเพนกวินเป็นสีสดใสน่าเล่นมากเลยนะคะ อาราเล่มีคู่หูตัวเล็กบินได้ ชื่อว่า กั๊ตจัง ที่พูดได้แค่ กุ ปิ๊ กุ ปิ๊ ปิ๊ โป๊ ซึ่งมีแค่อาราเล่กับเทอร์โบเท่านั้นที่ฟังรู้เรื่อง
มีครั้งหนึ่งเซมเบ้ได้สร้างเครื่องเดินทางผ่านกาลเวลาและกลับไปยังอดีตกับอาราเล่ สองคนเห็นมนุษย์ถ้ำกำลังพยายามจุดไฟ จึงให้ไฟแช็กไป มนุษย์ถ้ำให้ไข่มาฟองหนึ่งเป็นการตอบแทน พวกเขาจึงนำกลับมายังโลกปัจจุบัน พอฝักตัวออกมากลายเป็นกั๊ตจัง กั๊ตจังจะกินทุกอย่างยกเว้นยาง พอตอนหลังๆ ก็จะมีกั๊ตจังเพิ่มมาอีก
สาวสวยในเรื่องเหรอ…ก็ต้องเป็นคุณครูมิโดริ ยามาบุกิ ครูประจำโรงเรียนหมู่บ้านเพนกวินและเป็นครูของอาราเล่ ซึ่งเป็นคนที่เซมเบ้แอบปลี้ม ดร.เซมเบ้สารภาพความในใจโดยบังเอิญตอนที่คุณครูมิโดริเข้าห้องน้ำ แล้วก็ได้แต่งงานกันในที่สุดซึ่งสร้างความตกตะลึงให้แก่ชาวบ้านเพนกวินมาก ต่อมาทั้งสองมีลูกชายคนหนึ่งชื่อเทอร์โบ ซึ่งความอัจฉริยะและมีพลังพิเศษที่ได้รับจากมนุษย์ต่างดาว
ดร.เซมเบ้มีคู่อริชื่อว่า ดร.มาชิล ซึ่งจ้องจะทำลายล้างโลก หุ่นยนต์พิฆาตของดร.มาชิล ชื่อว่า คาราเมลแมน แต่อาราเล่กับกั๊ตจังขัดขวางไว้ได้ด้วยความไร้เดียงสา ทว่ามีอยู่ครั้งหนึ่งดร.มาชิล แอบถ่ายภาพเอ็กซเรย์อาราเล่ไว้ เพื่อสร้างหุ่นยนต์อีกตัวที่เหมือนอาราเล่เด๊ะ เป็นหุ่นยนต์เด็กผู้ชายชื่อว่าคาราเมลแมนหมายเลข 4 แต่กลับมาหลงรักอาราเล่ซะงั้น สุดท้ายก็ร่วมมือกับอาราเล่จัดการดร.มาชิลจนเหลือแต่น๊อตตัวเดียว จบบทบาทของผู้ที่คิดจะครองโลกแต่เพียงเท่านั้น คาราเมลแมนหมายเลข 4 ตอนหลังเปลี่ยนชื่อเป็น โอบ็อตซ่าแมน
ตัวการ์ตูนทุกตัวล้วนมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวของชาวหมู่บ้านเพนกวินที่ถึงจะทะลึ่งแต่ก็น่ารัก การ์ตูนเรื่องนี้จัดได้ว่าเป็นการ์ตูนเรทเอ็กซ์ได้เลยทีเดียว เพราะเห็นทุกสัดส่วน แต่อากิระ โทริยามะ ทำตรงนี้ได้ดีค่ะ เขาเขียนออกมาได้น่ารักมากๆ ทุกบทบาทสามารถทะลึ่งได้อย่างกลมกลืนแบบศิลปะชั้นสูง หุ หุ หุ จริง ๆ นะคะ นี่ขอชมอย่างจริงใจค่ะ ไม่ว่าจะเป็น เพื่อนห้องเดียวกันกับอาราเล่ อย่างอากาเนะ คิมิโดริ สาวห้าวจอมซ่าหรือ พีสุเกะ โซระมาเมะ เด็กชายตัวเล็กน่ารักขี้อายชอบใส่หมวกหูกระต่าง หรือ ทาโร่ โซรามาเมะ พี่ชายของพีสุเกะ หรือ ครอบครัวซุนผู้มาจากเมืองจีน
ในเรื่องดร.สลัมป์ หรือ ดร.ตกต่ำ หรือ ดร.ผิดพลาดที่อากิระ โทริยามะ เขียนนี้มักจะหยิบเอาวรรณกรรมตะวันตกมากัดแทะเล่น เรื่องนี้อ่านเอามันส์ค่ะ ไม่เน้นสาระซึ่งทั้งเรื่องล้วนเกิดจากจินตนาการอันบรรเจิดของผู้เขียนซึ่งสนุกสนานไม่แพ้เรื่องอลิซผจญภัยเลยค่ะ ทั้งซุปเปอร์แมนที่บินไม่ได้ หมูเดินสองขา ปลาบิน ราชานิโคจางที่อึออกทางหัว ดวงอาทิตย์ที่ชอบกินไอติม หรือแม้แต่รุ่งอรุณแบบกระป๋องที่แค่เติมน้ำร้อนก็เช้าแล้ว มีที่นี่ที่เดียวที่หมูบ้านเพนกวินค่ะ
เรื่องราวดำเนินไปอย่างไรสาระ จนถึงตอนท้ายของเรื่องผู้ใหญ่บ้านหมู่บ้านเพนกวินซึ่งเป็นนกเพนกวินจะกลับไปอยู่ขั้วโลกใต้ จึงจัดให้มีการแข่งขันเพนกวินกรังค์ปรีซ์เพื่อชิงตำแหน่งผู้ใหญ่บ้าน ผู้ชนะคือทีมของอาราเล่กับดับเบิ้ลกัสจัง โดยได้รับการช่วยเหลือจากโอบ็อตซ่าแมน
เพื่อน ๆ ที่กำลังเครียดอยู่ได้อ่านหรือได้ชมเรื่องนี้รับรองจะไม่ผิดหวังกับรอยยิ้มที่หาได้ง่าย ๆ จากการ์ตูนเรื่อง ดร.สลัมป์ อย่างแน่นอนค่ะ
ขอบคุณเรื่องราวดี ๆ จาก www.songsaijang.com
ภาพประกอบโดย Google